Niemal dwudziestoletnia tradycja festiwalu „Interakcje” zobowiązuje do refleksji, wniosków i podsumowań pozwalających na zamknięcie jednego cyklu programowego i jednoczesne otwarcie nowej perspektywy projektu.
„Koniec” i „Początek” stanowią kluczowe słowa spinające klamrą dwudziestoletni cykl festiwalu „Interakcje” realizowanego w Piotrkowie Trybunalskim w latach 1999 – 2017. To wystarczający okres by przywołać perspektywę historyczną podlegającą mechanizmom archiwizowania, hipotez i analiz. Upoważnia nas ona do podsumowań z punktu widzenia inicjatorów i realizatorów projektu. Na ich bazie staramy się wykreślić perspektywę przyszłości festiwali „Interakcje” poczynając od roku 2019. Mamy więc do czynienia z analizą historyczną, elementami rekonstrukcji związanej z tradycją francuskiego post dadaizmu i fluxusu i ich współczesnymi konsekwencjami. Traktujemy dwudziesty festiwal „Interakcje” jako kluczowy dla świadomego zamknięcia pewnego cyklu i zarazem wypracowania i otwarcia nowej formuły festiwalu.
Stąd też dwa wyraźne etapy tegorocznej edycji festiwalu. Pierwszy, zaprezentuje z perspektywy dwudziestu lat francuskie środowisko artystyczne, mające kluczowy wkład w proces założycielski „Interakcji”. Skonfrontowane będzie z polskimi uczestnikami pierwszego festiwalu. Istotnym elementem projektu będzie prezentacja osób, miejsc, idei, dokumentów i faktów związanych z pierwszym festiwalem. Kuratorem tej części festiwalu, odbywającej się zgodnie z tradycją w miesiącu maju, będzie podobnie jak dwadzieścia lat wcześniej, mieszkający w Paryżu polski artysta Ryszard Piegza. Ten etap będzie próbą zdefiniowania z perspektywy dwudziestu lat faktu rozpoczęcia „Interakcji” i tworzącego się mitu założycielskiego. Będzie stanowić próbę odpowiedzi na pytanie jak konstrukcja festiwalu, uczestnicy i hasło kształtują jego późniejsze edycje. Podejmiemy więc dyskusję nad historią traktując dorobek „Interakcji” jako niezwykle cenny kapitał dla refleksji o sztuce akcji na świecie.
Druga część, planowana na wrzesień 2018, to realizacja koncepcji „Początku”, nowej perspektywy, która zakłada merytoryczne odwołanie do znaczenia „peryferii” traktowanych jako wielopoziomowa rzeczywistość w skali przestrzennej, mentalnej i technologicznej. Chcemy podnieść rangę pojęcia peryferie w stosunku do rozpoznanego i eksponowanego centrum. Pojęcie „centrum – peryferie” było przywołane już na pierwszym festiwalu jako odniesienie zarówno do postrzegania sztuki performance w obszarze sztuk wizualnych jak i do lokalizacji festiwalu w Piotrkowie Trybunalskim, mieście spoza głównego nurtu działań kulturowych czy naukowych ale obdarzonym bogatym kontekstem historycznym. Należy po dwudziestu latach zweryfikować podstawowe cechy tych dwóch przeciwstawnych pojęć wobec przemian technologicznych, informacyjnych i mentalnych.
Pierwszy festiwal wskazujący i potwierdzający promieniowanie wielkiej tradycji ośrodka jakim był Paryż i jego kultura, eksponował ideę centrum powiązaną z szeroko pojętymi peryferiami. W tym roku zakładamy odwrócenie wektora, skupienie się na miejscach peryferyjnych i ich wpływie na centrum z jego ustalonym statusem. Stąd decydująca jest nie tylko lokalizacja festiwalu ale wybór odpowiednich artystów z takich krajów jak np. Litwa, Bośnia i Hercegowina, Indonezja, Chiny, Izrael, Polska. We wrześniu zaprezentujemy artystów polskich i zagranicznych traktujących sztukę akcji jako intermedium związane z innymi dyscyplinami sztuki jak rysunek, rzeźba, instalacja, film czy coraz bardziej widoczna w przestrzeni sztuk efemerycznych, choreografia. Zaproszeni artyści zagraniczni zostali wyselekcjonowani jako wybitni przedstawiciele sztuki żywej, dotąd nieobecni w piotrkowskich „Interakcjach”. Artyści Polscy to również ci o uznanej pozycji zarówno w Polsce jak i na świecie, a także grupa artystów młodego i średniego pokolenia, którzy w przeszłości debiutowali na „Interakcjach”, a dziś z powodzeniem kontynuują twórczość w obszarze sztuki żywej. Stworzy to szansę dwubiegunowego porządku problemowego i pokoleniowego.
Ważny element budujący festiwal to sięganie do najciekawszych faktów i zjawisk z historii polskiej i światowej sztuki, honorowanie twórców i postaw artystycznych szczególnie istotnych dla rozwoju tej dyscypliny. Dlatego nieodłącznym punktem festiwalu są prezentacje wybranych artystów uważanych za „klasyków gatunku”, historycznych materiałów, dokumentacji projektów i galerii, które miały wpływ na kształtowanie przestrzeni polskiej i światowej sztuki żywej. Idee dadaizmu, fluxusu, sztuki procesualnej czy sformułowane przez Jana Świdzińskiego, współtwórcy i patrona „Interakcji”, założenia sztuki kontekstualnej bezpośrednio wpływają na kształt i rozwój festiwalu. Spotkania z artystami, wystawy, prezentacje dokumentacji wypełnią okres od maja do września.