Jasmin Schaitl is an artist and performer with a visual arts background. She graduated in 2012 from the University of Applied Arts, Vienna. Since 2011 she works internationally, as solo-performer, visual artist, artistic director of group performances, leads workshops and interdisciplinary projects, curates and teaches. In 2014 she received the STARTstipendium for performing arts from the Austrian Federal Chancellery Section Art.
She combines minimalism, reduction, precision and an increase of concentration, within her primarily meditative working methods. Her work in various media broaches the issue of a continuous balancing act between existing juxtapositions e.g.: presence – absence, begin – end, duration – moment, lightness – heaviness. Furthermore, her approach and interest to work with time, offers another experience of individual time perception. As a contrast to a fast-paced society, this offers a new awareness of fullness within the emptiness, an appreciation of the unspectacular. It emphasizes the underestimated meaning of beauty within details, through mere dedication on one matter.
Jasmin Schaitl
Jasmin Schaitl to artystka i performerka, której zapleczem są sztuki wizualne. W 2012 roku ukończyła Uniwersytet Sztuki Stosowanej w Wiedniu. Od 2011 działa na arenie międzynarodowej jako solo-performer, artystka wizualna, reżyser artystyczny, reżyser performance’u grupowego, prowadzi warsztaty i projekty interdyscyplinarne, kuratoruje i naucza. W 2014 laureatka START stypendium na rzecz sztuk performatywnych Urzędu Kanclerza Federalnego.
W swoich metodach pracy o charakterze medytacyjnym łączy minimalizm, redukcję, precyzję i rosnącą koncentrację. Jej praca z różnymi mediami porusza tematykę ciągłego balansu między przeciwieństwami t.j.: obecność-brak, zaczynać-kończyć, trwanie-chwila, lekkość-ciężar. Co więcej, jej zainteresowanie pracą z czasem i podejście do tego tematu zapewnia kolejne doznanie, mianowicie doświadczenie jego indywidualnej percepcji. Kontrastując z wiecznie zabieganym społeczeństwem, oferuje to nową świadomość pełni w pustce, docenienia tego, czemu daleko do spektakularnego. Kładzie nacisk na niedoceniane piękno detali poprzez zwykłą dedykację w stosunku do jednej materii.