Ukończyła z wyróżnieniem malarstwo na Akademii Sztuki Pięknych we Wrocławiu w 2009 w pracowni Pawła Jarodzkiego, studiowała również na ASP w Poznaniu w pracowni Dominika Lejmana.

Malarka-performerka- video artystka. Tworzy sztukę procesualną. Pracuje w wielu mediach redefiniując ich granice, konfrontuje się i angażuje w żywy kontakt z odbiorcą. Poprzez swoją sztukę stara się dotrzeć do sfery świata zewnętrznego, poza galeryjnego. Jej działania bywają kontrowersyjne i głośno komentowane.

Izabela Chamczyk jest dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego finalistką prestiżowych konkursów takich jak: Biennale malarstwa Bielska Jesień , 10 konkurs im. E. Gepperta we Wrocławiu, 6 Triennale Młodych w Orońsku czy konkurs Fundacji Vordemberge – Gildewart w MOCAK’u. Ma za sobą wiele wystaw indywidualnych oraz działań zbiorowych min. w Galerii SCC w Isfahanie Iran, Fundacji Gierowskiego w Warszawie, Galerii Entropia we Wrocławiu, Białej w Lublinie, GSW w Opolu, BWA w Zielonej Górze, CSW w Toruniu, Festiwalu w Sokołowsku, ERARTA w Sankt Petersburgu (Rosja). Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach w kraju i za granicą. Po więcej informacji o artyście zapraszamy na www.izabelachamczyk.com

 

Statement

 

Głównym obszarem moich zainteresowań jest proces, przemiany i czas. Jestem artystką tworzącą na granicy mediów: malarstwo-performance-video art. Tworzę malarstwo performatywne (zmieniające się w czasie) sensualne, haptyczne, procesualne, dotykowe. Bazuję na ludzkich emocjach, podświadomości i zmysłach, dzięki którym docieram do głębokich pokładów odbioru i interpretacji u odbiorców, którzy niejednokrotnie angażują się w moje prace. Moje działania wychodzą poza obiekt w przestrzeń ciała, dotyku, smaku i całego szeregu zmysłów. Obserwacja procesualności jest dla mnie głównym obszarem poszukiwań. Moje obrazy są sensualne, dotykowe, miękkie, spękane, szorstkie – jak ciało. Ważny dla mnie jest również sam akt twórczy, droga a nie tylko cel, czas a nie tylko obiekt, odbiór  a nie tylko zamysł.

Inspirują mnie obszary niepoznane, przekraczanie granic, osiąganie satysfakcji z drobnych doświadczeń, stwarzanie sytuacji skrajnych i emocjonalnych na granicy wytrzymałości zmysłów, subtelnych i jednocześnie rozbrajających.

Podstawą wszelkich działań jest człowiek i jego czas.